To stara gra. Jakiś czas temu można było ją kupić za 19.90 zł w Extra Klasyce, jednak ja posiadam premierowe wydanie. Zapłaciłem za nie sporo, bo aż 99 zł, ale było warto. Jeśli dobrze pamiętam, to gra pochodzi z 2001 roku. Ale ten czas leci.
Europa Univeralis II to strategia czasu rzeczywistego, choć termin ten nieco rozmija się z prawdą. Owszem, będziemy rozbudowywać miasta, tworzyć armie i walczyć, ale nie w sposób znany z innych produkcji. EUII to przede wszystkim symulator zarządzania państwem. Możemy objąć władzę nad jednym z 200 dostępnych w grze narodów i zdominować nim sąsiadów lub im ulec. Miłośnicy Warcrafta czy tego typu gier nie znajdą raczej tutaj wiele dla siebie. Owszem, grafika jest w 2D, interfejs jest ładny i czytelny. Jednostki są przedstawione na mapie tylko symbolicznie, za pomocą pojedynczych postaci. Oczywiście można je przemieszczać pomiędzy poszczególnymi prowincjami, których w grze jest aż 1600.
W EUII musimy pilnować gospodarki, prowadzić gry polityczne i dopiero w ostateczności sięgać po rozwiązania siłowe. Obejmując kontrolę nad danym państwem, zostaniemy zasypani ogromną ilością tabelek. Najważniejsze z nich to te, dotyczące budżetu i stosunków z innymi państwami. Jako że rozgrywka może toczyć się na przestrzeni 400 lat, dojdzie do konfliktu zbrojnego. Wtedy dzięki sprawnej polityce możemy albo liczyć na naszych sojuszników, albo zostać zaatakowani przez wiele państw, które są w koalicji z przeciwnikiem. Nie dowodzimy bezpośrednio każdym żołnierzem, a jedynie całymi armiami. Potyczki są rozgrywane automatycznie po napotkaniu przeciwnika.
Jednak jak już wspomniałem, to nie walka jest najważniejsza. EUII to przede wszystkim polityka i ekonomia. Utrzymywanie dodatniego budżetu, odpowiednie kierowanie rozwojem oraz rozbudowa miast to podstawa zarządzania państwem. To my będziemy decydowali, czy chcemy popierać manufaktury, pańszczyznę czy też centralizacje władzy. Rozwijając handel, będziemy mogli zdobywać monopole w wybranych dziedzinach, co znacznie poprawi stan konta. Będziemy także ustalać wysokość budżetu, przeznaczaną na rozwój sił lądowych lub morskich. A wszelka rozbudowa jest niezbędna, ponieważ w grze różne fazy rozwoju zapewniają dodatkowe profity, jak np. możliwość szturmowania miast wroga czy też odkrywania nowych lądów. Jeśli więc zdecydujemy się na rozwiązania siłowe, warto posiadać nowoczesne jednostki.
Oczywiście to nie jedyna droga do zwycięstwa. Równie ważną kwestią jest polityka. Zawieranie sojuszy, anektowanie całych państw, mariaże małżeńskie i lawirowanie w morzu zobowiązań, które należy wypełnić, to codzienność w grze. Odpowiednio prowadzona polityka zagraniczna pozwoli posiadać pozycję mocarstwa praktycznie nie prowadząc wojen. Wystarczy dodać, że udało mi się stworzyć sojusz wojskowy z Prusami i, razem z Czechami, dokonać rozbioru Austrii. Kończąc jeden ze scenariuszy Polska była od morza do morza, tyle że Sródziemnego.
W grze dostępne są rozmaite scenariusze, które można wybrać. Są to np. czasy Napoleona, podbój nowego świata czy też Wielka Kampania, która rozgrywa się przez 400 lat. Żeby w nich wygrać, należy mieć najwięcej punktów zwycięstwa, które można uzyskać za rozmaite misje w trakcie rozgrywki (jak np. wybudowanie stoczni w jakimś porcie lub doprowadzenie do zawiązania sojuszu wojskowego). Dostępna jest też opcja gry wieloosobowej, jednak nigdy jej nie używałem.
Dla kogo jest gra? Dla ludzi lubiących skomplikowane i czasochłonne gry, które nie muszą posiadać realistycznej grafiki 3D. Europa Universalis II to wyśmienita gra, jeśli tylko ktoś wgryzie się w jej zasady i ma dużo wolnego czasu na granie.
Ocena 5/6
Minimalne wymagania systemowe: Pentium II 266 MHz, 64 MB RAM, karta graficzna zgodna z DirectX (min 2 MB), DirectX 8
Zalecane: Pentium II 450 MHz, 128 MB RAM, karta graficzna zgodna z DirectX (min 2 MB), DirectX 8
